مقدمات کابل کشی شبکه | قسمت اول

کابل ، در کل بستری است که از طریق آن اطلاعات از یک دستگاه شبکه به دستگاه دیگری انتقال پیدا می کند.

کابل کشی شبکه|کابل|شبکه|کابل کواکسیال

انواع مختلفی از کابل ها وجود دارند که در شبکه های محلی مورد استفاده قرار می گیرند.

در برخی موارد، در یک شبکه فقط از یک نوع کابل استفاده می شود و گاها در برخی شبکه ها انواع زیادی از کابل ها مورد استفاده قرار می گیرند.

نوع کابل مورد استفاده به مواردی مثل توپولوژی، پروتکل و اندازه شبکه بستگی دارد.

دانستن خصوصیات انواع مختلف کابل و این که آن ها چگونه به جنبه های مختلف یک شبکه ارتباط پیدا می کنند

برای داشتن یک شبکه موفق ضروری است.

بخش هایی که در ادامه خواهید خواند در مورد انواع کابل های مورد استفاده در شبکه ها و مسائل مرتبط با آن هاست:

• کابل زوج بهم تابیده بدون حفاظ / Cable Unshielded Twisted Pair یا اصطلاحا UTP
• کابل زوج بهم تابیده حفاظ دار / Cable Shielded Twisted Pair یا اصطلاحا STP
• کابل کواکسیال (Coaxial Cable)
• کابل فیبر نوری (Fiber Optic Cable)
• راهنمایی هایی در زمینه نصب کابل
• شبکه های محلی بیسیم

کابل های زوج بهم تابیده دو نوع دارند: حفاظ دار (shielded) و بدون حفاظ (unshielded).

کابل زوج بهم تابیده بدون حفاظ (UTP) بیشتر معروف است و گزینه بهتری برای شبکه های مربوط به فضاهای آموزشی است.

کیفیت یک کابل UTP ممکن است از کابل در حد کیفیت تلفن تا کابل فوق پرسرعت متفاوت باشد.

این نوع کابل ها چهار رشته سیم در داخل یک جلد یا محفظه دارند.

هر زوج سیم با تعداد پیچش در هر اینچ متفاوتی به هم پیچیده شده اند تا با جفت های مجاور تداخل پیدا نکنند.

هر چقدر این پیچش ها تنگ تر و جمع و جور تر باشند، نرخ انتقالی که این نوع کابل پشتیبانی می کند بالاتر خواهد بود و طبیعتا قیمت آن ها بالاتر است.

EIA/TIA (اتحادیه صنایع ارتباطات از راه دور و الکترونیک) استانداردهایی را برای کابل های UTP تعریف کرده است

و انواع مختلفی کابل بر این اساس معرفی کرده است.

کانکتور کابل های زوج بهم تابیده

کانکتور استاندارد برای کابل کشی زوج کابل بهم تابیده بدون پوشش، کانکتور RJ-45 است.

این نوع کانکتور، یک کانکتور پلاستیکی است که به نظر شبیه یک کانکتور تلفن بزرگ می رسد.

یک شکاف بر روی این کانکتور اجازه می دهد که فقط در یک جهت حرکت کند.

RJ مخفف Registered Jack است که نشان دهنده آن است که استانداردی که کانکتور از آن تبعیت می کند

از صنعت تلفن به ارث رسیده است.

این استاندارد تعیین می کند که کدام سیم به کدام پین داخل کانکتور متصل شود.

کابل های زوج بهم تابیده حفاظ دار (STP)

اگرچه این نوع کابل ها، کابل های ارزانی به حساب می آیند، این گمان در مورد آن ها وجود دارد که باعث ایجاد تداخل فرکانس رادیویی و الکتریکی می شوند (این کابل ها نباید خیلی به موتورهای الکتریکی، چراغ های فلوئورسنت و غیره نزدیک شوند).

اگر مجبور هستید کابل را در فضاهایی قرار دهید که احتمال تداخل در آن ها وجود دارد، یا این که مجبور هستید

کابل ها را در محیط های فوق حساسی قرار دهید که این شک وجود دارد که در کابل UTP جریان الکتریک برقرار شود، کابل های زوج بهم تابیده حفاظ دار ممکن است بهترین راه حل باشند.

کابل های حفاظ دار (STP) همچنین می توانند باعث آن شوند که فاصله ماکزیمم کابل ها افزایش پیدا کند.

کابل های STP در سه پیکربندی متفاوت موجود هستند:

1- هر زوج از سیم ها به صورت جداگانه با فویل پوشیده شده اند.
2- درون پوششی که کل سیم ها را پوشانده است یک حفاظ به صورت فویل یا نوار وجود دارد.
3- یک حفاظ دور هر زوج جداگانه وجود دارد، این حفاظ دور کل گروه سیم ها هم حضور دارد (که به آن زوج بهم تابیده دوحفاظی می گویند).

کابل کواکسیال (Coaxial Cable)

اگرچه نصب و راه اندازی کابل کشی کواکسیال دشوار است، اما در برابر تداخلات سیگنال فوق العاده مقاوم است. به علاوه، قابلیت پشتیبانی از متراژ بالاتری کابل بین دستگاه های شبکه نسبت به کابل های زوج بهم تابیده را دارد.

دو نوع از کابل کشی کواکسیال، کواکسیال ضخیم و کواکسیال نازک هستند.

به کابل کواکسیال thinnet هم گفته می شود.

10base2 اشاره به مشخصات کابل های کواکسیال نازک که سیگنال های اترنت را منتقل می کنند.

در این جا 2 اشاره به این دارد که ماکزیمم طول حلقه تقریبا 200 متر است.

در واقع ماکزیمم طول حلقه 185 متر است.

کابل های کواکسیال نازک در محیط های آموزشی معروف هستند، مخصوصا شبکه های باس خطی.

کابل کواکسیال ضخیم هم با نام thicknet شناخته می شود. 10base5 اشاره به مشخصات کابل های کواکسیال ضخیم دارد که سیگنال هایی اترنت را منتقل می کنند.

در این جا 5 اشاره به این دارد که ماکزیمم طول حلقه 500 متر است. کابل کواکسیال ضخیم یک پوشش پلاستیکی محافظ اضافه دارد که کمک می کند رطوبت به مرکز رسانای کابل نفوذ نکند.

همین مساله کابل کواکسیال ضخیم را به انتخاب مناسبی در زمانی که داریم از کابل های با متراژ بالا در شبکه های باس خط استفاده می کنیم، تبدیل می کند.

یکی از معایب کابل کواکسیال ضخیم این است که به راحتی خم نمی شود و نصب آن دشوار است.

کانکتورهای کابل کواکسیال

معمول ترین نوع کانکتورهایی که برای کابل های کواکسیال مورد استفاده قرار می گیرد،

(Bayone-Neill-Concelman (BNC است (شکل 4 را ببینید).

انواع مخلف آداپتورها برای کانکتورهای BNC موجود هستند؛ شامل یک کانکتور T، کانکتور barrel و terminator است.

کانکتورهای روی کابل ضعیف ترین نقاط بر روی هر شبکه ای هستند.

برای این که برایتان مشکل خاصی پیش نیاید سعی کنید از کانکتورهای BNC استفاده کنید.

ادامه دارد… با دلیران همراه باشید

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید⇓